Ik ontmoette Paul toen ik nog niet mijn eigen uitvaartonderneming was gestart en nog werkte bij een grote uitvaartonderneming. Bij zo’n onderneming kiezen de klanten meestal niet speciaal voor jou, de uitvaartondernemer die beschikbaar is krijgt de overlijdensmelding.
En zo werd ik gevraagd om een gezin te begeleiden waar een broer was overleden. Mijn contactpersoon was Paul, de broer die alles zo goed mogelijk wilde regelen. Het werd een bijzondere week waarin ik het gezin mocht leren kennen en waar zeker ook uitdagingen te overkomen waren. Het financiële stuk van dit afscheid was vooral de uitdaging en Paul heeft er met alle macht voor gezorgd dat er niet teveel werd uitgegeven maar het wel een waardig afscheid werd voor zijn jongere broer.
Nadat het afscheid achter de rug was had ik uiteindelijk een heel ander beeld van Paul dan toen ik hem net leerde kennen. Paul leek in eerste instantie wat verlegen en terughoudend en ook wel een beetje star maar hij bleek uiteindelijk heel zachtaardig te zijn en veel humor te hebben. Er ontstond een klik en wederzijds respect in die week en ik was dankbaar dat ik hem en zijn familie heb mogen begeleiden. Het voelde alsof we het afscheid echt samen hadden geregeld.
Ongeveer een jaar later was er wederom een ontmoeting met Paul, in het ziekenhuis waar hij samen met zijn zoon Cristiaan was. Paul vertelde mij dat hij ziek was en dat het onzeker was hoe dit zou gaan verlopen. Wat ontzettend verdrietig en een enorme pech voor hem en zijn zoons, schoondochters en kleinkinderen. Ik wenste hem en zijn gezin zoveel beter en vooral meer tijd samen.
Zijn zoon Cristiaan nam uiteindelijk contact op om het afscheid van zijn vader met mij te bespreken, nog voordat Paul was overleden. Hij wilde weten wat er op hen af zou komen als het zover was. Gelukkig kon alles met zijn Paul besproken worden en konden zij zich goed voorbereiden.
Toen Paul uiteindelijk overleed was alles, wat betreft het afscheid, al duidelijk en waren al veel dingen geregeld. Dat gaf veel ruimte en lucht bij de familie en tijd om afscheid te nemen. En ik was dankbaar en vereerd dat Paul wilde dat ik zijn afscheid zou regelen, het is toch altijd heel bijzonder als je iemand kent en er een band is.
De rouwkaart is prachtig en persoonlijk geworden en zo ook zijn afscheid op de begraafplaats in Ede. Alles met liefde en aandacht verzorgd door zijn zoons en omarmd door mooie muziek en woorden van liefde. Een afscheid dat bij hem paste, een lieve man, vader en opa.
Nog altijd loop ik ook altijd even bij Paul langs als ik op de begraafplaats ben, elke keer weer verwarmd door zijn persoonlijke grafsteen, geïnspireerd door de rouwkaart.
We hadden echt een klik en ik ben heel dankbaar dat ik hem mocht ontmoeten en leren kennen en vooral ook dat hij genoeg vertrouwen in mij had om mij zijn afscheid te laten verzorgen. Dat is en blijft bijzonder.
